پیچ‌ها با دو نوع عملکرد اتکایی و اصطکاکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. استفاده از پیچ‌های پر مقاومت منطبق با استانداردهای ملی یا بین‌المللی، برای هر دو نوع اتصال و استفاده از پیچ‌های معمولی یا پرچ فقط در اتصالات اتکایی مجاز است.

• اتصال اتکایی: در این نوع اتصال، پیچ‌ها فقط وظیفه اتصال دو قطعه را داشته و لقی و خستگی در اثر ارتعاشات یا نوسانات بارگذاری مسئله ساز نبوده و هیچ گونه نیروی پیش‌تنیدگی در پیچ ایجاد نمی‌شود و برای اجرای آن تنها سفت کردن به وسیله کارگر کفایت می‌کند. در اتصال اتکایی، معیار، مقاومت اتصال می‌باشد و الزامی برای جلوگیری از لغزش صفحات اتصال دراثر بارهای وارده وجود ندارد.
• اتصال اصطکاکی: در این نوع اتصال، علاوه بر سفت کردن پیچ‌ها باید مقداری که در طراحی مشخص شده است نیروی پیش‌تنیدگی در پیچ ایجاد شود، با اعمال نیروی پیش‌تنیدگی، پیچ تحت کشش قرار گرفته و با اعمال بار، بین صفحات اتصال، اصطکاک به وجود می‌آید که باعث لقی و کارکرد کامل اتصال می‌شود. از این رو برای سفت کردن پیچ‌ها از ترک متر استفاده می‌شود. ضمناً، برای اینکه پیچ‌ها بتوانند به راحتی اصطکاک را انتقال دهند بایستی از ایجاد رنگ و ضد زنگ در محل پیچ‌های اتصال خودداری کرد.