قاب مهاربندی‌شده‌ای است که در آن خطوط مرکز اعضا در یک نقطه‌ی واحد همدیگر را قطع نمی‌کنند و فاصله‌ی مابین خطوط مرکزی که به هم می‌رسند (خروج از محوریت)، از عرض کوچک‌ترین عضو محل اتصال تجاوز می‌کند.