شیشه‌های ضد انعکاس، دارای پوششی هستند که باعث کاهش انعکاس و افزایش عبور نور از سطح شیشه می‌شود. پوشش‌های ضد انعکاس معمولاً از لایه‌های متناوب دیالکتریک با ضرایب شکست بالا و پایین تشکیل می‌شوند که در این میان، استفاده از لایه‌های اکسید تیتانیوم و سیلیس رایجتر است. پوشش‌های ضدانعکاس دیالکتریک چند لایه می‌توانند عبور نور مرئی را افزایش دهند. پوشش‌های ضدانعکاس تک لایه متخلخل با ضریب شکست پایین نیز در سلول‌های خورشیدی کاربرد فراوان دارند. در این پوشش‌ها به عنوان مثال از نانوذرات متخلخل استفاده می‌شود. انواع دیگری از پوشش‌های ضدانعکاس وجود دارند که علاوه بر نور مرئی، عبور طول موج‌های نزدیک مادون قرمز از طیف خورشیدی را نیز بهبود می‌بخشند.